Weet dat ik droom van wolken
ik gaf mij zwarte kleuren
voor alle leugens en bedrog
donker rood voor passie
want die had ik toch
donkerpaars bestreek ik mij
met onbelichte blauwe tinten
de oker luchten die ik ben
versierde ik met grauwe linten
verdraaide werelden in schaduw
verstevigde mijn sombere lijnen
zodat niemand iets kon zien
teerde bruin door de baleinen
verbraste zo mijn adem
verkwanselde mijn levenslucht
toch was ik mij ervan bewust
bewoog door menig harde vrucht
de pit vervluchtigde
met het kastanjebruin
ontstond de donker groene kern
broos als een brok aluin
daar bleef ik liggen nu verrot
van rusteloosheid kolken
want een ieder die mij ziet
weet dat ik droom van wolken
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Dinsdag, oktober 13, 2009 22:44 |
| zeer knap tot zijn vorm gebracht en in opgaande fase mooi afgewerkt mooie stijl van schrijven heb je zeer mooi | |
| The Cool: | Dinsdag, oktober 13, 2009 21:54 |
| mooi omschreven sjappo | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jacobius | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||