Gebroken zonder brokken

het leven
een kruispunt van wegen
me door mama zaliger gegeven
op elke weg kwam ik wel iets tegen

herinneringen groot en klein
mooi om te koesteren en in je hart te sluiten
ja, sommigen waren echt wel fijn
doch niet gespaard om op elke weg tegen 'het andere' te stuiten

'Het andere' zowel op de wegen in mijn leven
als in mezelf, mijn andere 'ik'
zaken en gebeurtenissen helemaal niet mooi, ook in herinneringen gebleven
zij vormden wie en wat mijn andere 'ik' inhoudt, van die 'ik' heb ik schrik

het mooie verdween naar de achtergrond
het andere overheerst, heeft de bovenhand
van 's morgendsvroeg tot in de avondstond
mijn hart en ziel aan al het andere verbrand

de wonden blijven komen
voor helen geen tijd
oude littekens geven nachtmerries waar geen mens van durft dromen
verschrompeld werd ik en ontstond die andere 'ik' tot mijn spijt

altijdaan maar op de vlucht
van mezelf, alles en iedereen rond mij heen
wachtend op het kunnen, mogen en durven slagen van die zucht
die zucht die betekend dat na al het vechten tegen... al het andere, ook 'ik' verdween

verbrand, getekend, gebroken
wonden niet bloot, tekens verscholen, barsten enkel voelbaar
vlam gedoofd, nooit kan het terug worden aangestoken
gebroken zonder brokken, schouders hangen door, het weegt te zwaar

gemis, om wat niet meer is
pijn, omdat het al zo lang precies zo moet zijn
angst, overheerst en die angst eigenlijk al het langst
verdriet, om ditalles en nog zoveel meer... sorry, verder vechten... ik kan het niet!

-GHM-