De vogelaart
Ik zit hier met mijn lokfluit
verscholen in het riet
zo roep ik dan de eenden
waarvan geen een me ziet.
Die beesten denken bij zich zelf
waar komt dat nu vandaan
waardoor ze tussen het riet
en aan ’t kantje zoeken gaan.
Zo fladderen die beesten
rondom om mij heen
die beesten zijn aan het zoeken
maar ik zie hen meteen.
verscholen in het riet
zo roep ik dan de eenden
waarvan geen een me ziet.
Die beesten denken bij zich zelf
waar komt dat nu vandaan
waardoor ze tussen het riet
en aan ’t kantje zoeken gaan.
Zo fladderen die beesten
rondom om mij heen
die beesten zijn aan het zoeken
maar ik zie hen meteen.
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Woensdag, oktober 14, 2009 09:59 |
| haha on line zeker?:) grtjs, |
|
| Omni Allumini: | Woensdag, oktober 14, 2009 09:56 |
| ja dat filmpje heb ik ook gezien ''johan'' :) | |
| lexx: | Woensdag, oktober 14, 2009 09:50 |
| de potloodventer :) | |
| windwhisper: | Woensdag, oktober 14, 2009 09:32 |
| knap dit, als een ware schildering geschreven liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Henk van Zijp www.seipie.nl | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 14 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||