Geborgenheid
...
Ik zat veilig verscholen
in haar handen
er was niets meer
geen kwaad, geen pijn
wat mij gebeuren kon
Van tussen haar vingers
door, zag ik de wereld
dreigen en brullen
en voor 't eerst mijn leven
was ik nergens bang
Ik sliep, haar zachte palm
de schoonste slaap van al
haar hand en huid als
wieg en kussen
de onschuld van 'n kind
Zo droeg zij mij rond
tot daar de dood, haar dood
gekomen was, en mij
liet vallen gelijk haar hand
veilig in het graf
F.
Ik zat veilig verscholen
in haar handen
er was niets meer
geen kwaad, geen pijn
wat mij gebeuren kon
Van tussen haar vingers
door, zag ik de wereld
dreigen en brullen
en voor 't eerst mijn leven
was ik nergens bang
Ik sliep, haar zachte palm
de schoonste slaap van al
haar hand en huid als
wieg en kussen
de onschuld van 'n kind
Zo droeg zij mij rond
tot daar de dood, haar dood
gekomen was, en mij
liet vallen gelijk haar hand
veilig in het graf
F.
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Woensdag, oktober 14, 2009 17:50 |
| mooi dit zacht aanrakend gedicht liefs kerima ellouise |
|
| sunset: | Woensdag, oktober 14, 2009 10:39 |
| Stilmakend, rakend, voelbaar. Warme omarmende vriendschappelijke genegenheid, sunset PS: En, jij mag. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 14 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||