In m'n dromen
Ik zie nog altijd het moment voor me, dat jan me belde
in tranen, onverstaanbaar, tot dat hij het me toch vertelde
Joost is dood. Hij is voor de trein gesprongen
ongeloof, is dit een grap, wie heeft dit nu ooit verzonnen
ik zei hou je rustig, ik zie je zo, ik kom er aan
ik ging maar even zitten, heb ik dit wel goed verstaan
seconden werden minuten, minuten werden uren
Andijk in ongeloof, moeten wij dit hier verduren
Naar Joost z’n huis gegaan, daar zaten al wat maten
niet wetend wat te zeggen, ik hoorde niemand praten
de hoofden naar beneden, allen naar de grond te staren
hoe heeft dit kunnen gebeuren, valt dit ooit te verklaren
Toen las ik zijn laatste brief, die hij achter had gelaten
toen las ik de reden waarom hij ons moest verlaten
en toen las ik de dingen die hem hadden gebroken
Maar toen is te laat, hadden wij dit ooit maar eens besproken
Ik zou zo graag nog willen zeggen, ik ook van jou
het staat wel op je kist, maar of je dat ooit lezen zou?
Er staan zoveel mooie teksten, uit het hart, echt ieder woord
zou je hier nog zijn als je die ooit had gehoord?
De kerk overvol, veel verdriet, maar ook genoten
van het feit dat mensen buiten zelfs de ogen even sloten
Voor alle mooie woorden die je naaste liefdes spraken
woorden uit het hart die mij voor altijd zullen raken
Toen de stoet, een indrukwekkend lange rij
dat moment waren we één, ieder zij aan zij
Niet veel gesproken, veel denken en veel staren
Nog altijd met veel vragen, nog altijd niet te verklaren
Toen de laatste woorden, en de allerlaatste groet
ik kijk om me heen en zie wat het met ieder doet
Ik pak even een moment, met m’n hoofd naar het gras gebogen
blaas ik een diepe zucht en sluit ik eventjes m’n ogen
In mezelf gekeerd, zoveel mensen om me heen
maar in gedachten ben ik even helemaal alleen
Veel herinneringen, maar ik bedenk me, er zullen er meer komen
rust zacht, ik zie je snel, al is het in m’n dromen
in tranen, onverstaanbaar, tot dat hij het me toch vertelde
Joost is dood. Hij is voor de trein gesprongen
ongeloof, is dit een grap, wie heeft dit nu ooit verzonnen
ik zei hou je rustig, ik zie je zo, ik kom er aan
ik ging maar even zitten, heb ik dit wel goed verstaan
seconden werden minuten, minuten werden uren
Andijk in ongeloof, moeten wij dit hier verduren
Naar Joost z’n huis gegaan, daar zaten al wat maten
niet wetend wat te zeggen, ik hoorde niemand praten
de hoofden naar beneden, allen naar de grond te staren
hoe heeft dit kunnen gebeuren, valt dit ooit te verklaren
Toen las ik zijn laatste brief, die hij achter had gelaten
toen las ik de reden waarom hij ons moest verlaten
en toen las ik de dingen die hem hadden gebroken
Maar toen is te laat, hadden wij dit ooit maar eens besproken
Ik zou zo graag nog willen zeggen, ik ook van jou
het staat wel op je kist, maar of je dat ooit lezen zou?
Er staan zoveel mooie teksten, uit het hart, echt ieder woord
zou je hier nog zijn als je die ooit had gehoord?
De kerk overvol, veel verdriet, maar ook genoten
van het feit dat mensen buiten zelfs de ogen even sloten
Voor alle mooie woorden die je naaste liefdes spraken
woorden uit het hart die mij voor altijd zullen raken
Toen de stoet, een indrukwekkend lange rij
dat moment waren we één, ieder zij aan zij
Niet veel gesproken, veel denken en veel staren
Nog altijd met veel vragen, nog altijd niet te verklaren
Toen de laatste woorden, en de allerlaatste groet
ik kijk om me heen en zie wat het met ieder doet
Ik pak even een moment, met m’n hoofd naar het gras gebogen
blaas ik een diepe zucht en sluit ik eventjes m’n ogen
In mezelf gekeerd, zoveel mensen om me heen
maar in gedachten ben ik even helemaal alleen
Veel herinneringen, maar ik bedenk me, er zullen er meer komen
rust zacht, ik zie je snel, al is het in m’n dromen
Reacties op dit gedicht
| X-miracles happen-X: | Zondag, december 06, 2009 21:13 |
| echt moooi!!:( | |
| little fly: | Donderdag, november 05, 2009 20:04 |
| Zo''n gedicht maakt mij aan het huilen.. echt serieus.. sterkte nog.. echt ik ben sprakeloos.. zoo mooi! Liefs, Linda |
|
| switi lobi: | Woensdag, oktober 14, 2009 19:39 |
| Ook van mij, als Kerima. Liefs, switi lobi |
|
| kerima ellouise: | Woensdag, oktober 14, 2009 16:59 |
heel veel sterkte aan jou en alle betrokkenen! liefs kerima ellouise |
|
| Augustijntje: | Woensdag, oktober 14, 2009 16:57 |
| wondermooi dit! te herkenbaar.. |
|
| Nadia Lysette: | Woensdag, oktober 14, 2009 16:23 |
| kippevel en tranen, herkenning, dank je Liefs, Nadia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: _boy_ | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||