oceaan
ik verdrink een een oceaan
een oceaan van emoties
het lijkt een grote stroom
zie het niet meer in proporties
zwem steeds in het rond
ben heel alleen
ik zie nergens de kust
wat houd me nog op de been
soms zie ik een boei
maar die kan ik niet bereiken
hij komt maar niet dichterbij
en heb het gevoel dat ze me bekijken
soms word me een boei toe gegooid
durf hem niet te pakken
ze zullen het niet begrijpen
en mijn moed begint weer in te kakken
dan zie ik de kust
en denk ik nu gaat het goed
maar ook dat was maar schijn
en weg is weer mijn moed
ben alleen en moet het zelf doen
maar weet dat ik het alleen niet redden zal
er word een hand uit gestoken
ik zal je brengen naar de wal
wil die hand wel pakken
maar toch kan ik er niet bij
dus ben ik weer alleen in deze grote oceaan
wanneer is dit nu voorbij???
Reacties op dit gedicht
| broken tears /3: | Vrijdag, oktober 30, 2009 21:52 |
| als jij die hand durft te pakken. klinkt makkerlijker als het is, ik weet het. maar toch is hetzo X. |
|
| kerima ellouise: | Woensdag, oktober 14, 2009 16:58 |
ik weet het niet..maar ik wens je wel veel sterkte toe! liefs kerima ellouise |
|
| ninodepino: | Woensdag, oktober 14, 2009 12:46 |
| ik zou maar meteen een deal sluiten:) sterkte grtjs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lonely cry | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 14 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||