Steeds verlang ik weer terug naar dat gevoel
Naar de wanhoop, de stress
Dat alles verteerende gevoel.
steeds wil ik weer de angst
Die slapenloze nachten.
Dat gevoel dat me laat zwichten.
Dat pas weggaat na een huilbui,
als de angst is uitgekomen.
En soms even blijft steken,
Als een verdwaalde paardebloem
tussen een grijze stoeptegel.
En ik weet dat het pijn doet
soms zo onvergetelijk pijn doet.
maar toch verlang ik steeds weer...
naar dat gevoel

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

geschreven toen ik ,na vreselijk bedrogen te zijn geweest door de persoon waarvan ik dacht dat hij van me hield, het weer aandurte om verliefd te worden.