In Gedachten
Terwijl ik zit te wachten
Zit ik in gedachten
Als ze toch eens wisten wat ik voel
Dan pas begrijpen ze wat ik bedoel
Ik mis mijn oma en greetje
Dat is zoiets verschrikkelijks weet je
Ze nooit meer voelen nooit meer met ze praten
Je moest eens weten hoe ik op dat moment de wereld haten
Ik voelde me toen zo alleen
Iedereen waar ik van hou valt weg om me heen
Het verwerken ervan dat duurd wel even
Toch moet ik proberen verder te leven
Zit ik in gedachten
Als ze toch eens wisten wat ik voel
Dan pas begrijpen ze wat ik bedoel
Ik mis mijn oma en greetje
Dat is zoiets verschrikkelijks weet je
Ze nooit meer voelen nooit meer met ze praten
Je moest eens weten hoe ik op dat moment de wereld haten
Ik voelde me toen zo alleen
Iedereen waar ik van hou valt weg om me heen
Het verwerken ervan dat duurd wel even
Toch moet ik proberen verder te leven
Reacties op dit gedicht
| Nadine: | Dinsdag, juni 26, 2001 22:13 |
| Ik begrijp heel goed hoe je je voelt. Ik heb ook mijn omi verloren en nog steeds doet het gemis zo'n pijn, maar ik ben nu zover dat ik aan de mooie herinneringen kan denken en ik hoop dat jij dat ook zult doen, want die mooie herinneringen blijven je je hele leven bij en zij zullen je troosten bij het gemis. Langzaamaan zal het verdriet slijten en vervangen worden door de mooie herinneringen! Veel sterkte en liefs, Nadia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ria Walraven | 
|
|
| Gecontroleerd door: schaapje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||