Tot ziens
Hoe hardheid toch zo gebroken zacht kan klinken
denk ik gelaten als ik op het zadel van mijn fiets spring
niet meer achterom kijk en een lifster op de zwakke drager
meeneem naar het station om van haar weekend te laten genieten.
Op dit moment kijk ik nog even achterom naar de dag die achter mij ligt
"Tot ziens" weer nagalmt met harde zachtheid terwijl ik denk
aan de aanblik van eenzaamheid.
Reacties op dit gedicht
| lexx: | Zondag, oktober 18, 2009 03:48 |
| tot ziens poesjenel; alle belgen zijn misantropisch en ik zal plichtsgetrouw NOOIT MEER een gedichteke schrijven. lang leve de pampahaas! | |
| Odypody: | Zaterdag, oktober 17, 2009 16:45 |
| Dank voor je reactie, liefs terug | |
| marieke_x: | Vrijdag, oktober 16, 2009 23:14 |
| mooi hoe je een beeld schetst in mijn gedachten :) slechts weinig is puur hardheid.. mooi! liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Odypody |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||