gras
zoals het gras tussen tenen
kriebelend van jaloezie
van het gewicht dat standvastig
haar besluitvorming ondersteund
terwijl de wind hun gedachten
slechts wegwaait en verdoemt
zo ook het leven dat vervliegt
herinneringen in de tijd
terwijl het ooit standvastig
in het baringsrood begon
slechts soms wordt verzacht
door een opkomende zon
teder strelend op het gelaat
het leven volgt zijn eigen route
de uitkomst blijft onveranderd
maar het leven, dient wel gekriebeld
als een grasspriet tussen de tenen
om echt te kunnen genieten,
van de strelingen van de zon
kriebelend van jaloezie
van het gewicht dat standvastig
haar besluitvorming ondersteund
terwijl de wind hun gedachten
slechts wegwaait en verdoemt
zo ook het leven dat vervliegt
herinneringen in de tijd
terwijl het ooit standvastig
in het baringsrood begon
slechts soms wordt verzacht
door een opkomende zon
teder strelend op het gelaat
het leven volgt zijn eigen route
de uitkomst blijft onveranderd
maar het leven, dient wel gekriebeld
als een grasspriet tussen de tenen
om echt te kunnen genieten,
van de strelingen van de zon
Reacties op dit gedicht
| marieke_x: | Vrijdag, oktober 16, 2009 23:08 |
| lang leve de opkomende zon.. in zoveel verschillende gedaanten :) t leven is fijn, ook als t tussen je tenen kriebelt ^^ mooi geschreven! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hestia | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||