stilletjes
even ben ik stilletjes geworden
even werd het me teveel
opgelucht kwam er ook bij
na een bezoekje aan de
laatste rustplaats van mijn ouders
heb ook een bezoekje gebracht
aan dat van mijn schoonouders
moeder
ik heb alles voor je gedaan
wat in mijn vermogen lag
vaak in mijn ééntje
en toch heb ik soms het gevoel
dat ik niet genoeg gedaan heb
dat ik meer had moeten doen
stilletjes
staar ik deze dag
voor me uit
en toch weet ik
dat als jij er nog was
je met me mee
zou lachen of een traantje laten
want jij voelde mij
heel goed aan
zonder woorden
begreep je mij
net als vader
toen hij nog leefde
maar weet
ik blijf om jullie geven
eens bewandel ik
dezelfde weg
maar laat me nog even
hier beneden
ik wil nog een tijdje
kunnen genieten van dit leven
van mijn kinderen en kleinkinderen
van de enkele vrienden die ik heb
Reacties op dit gedicht
| tweety-ysje: | Zaterdag, oktober 17, 2009 18:24 |
| zeer mooi maar ookal zijn je ouders overleden zijn ze nog steeds dichtbij geloof mij zeker maar! kusjes en knuffels | |
| Anastacia: | Zaterdag, oktober 17, 2009 17:50 |
| heel mooi geschreven sterkte liefs xx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: _Lieverdje_ |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||