Die Lieve Lach
Ik zie het voor me elke dag
Mijn oma met haar mooie glimlach
Het is net of ze toen wilde vertellen mijn lieve kind
Geloof dat je oma het zowel goed vind
Mijn strijd is gestreden lieve meid
Het is genoeg zo het is mijn tijd
Elke dag weer dezelfde pijn
Dat is heus niet zo fijn
Telkens als ik naar haar foto kijk
Weet ik ze had gelijk
Het leven voor haar was zo niet meer te verdragen
Om nog langer te blijven dat mocht ik van haar niet vragen
Daarom zei ik oma met die lieve lach
Ga nu maar en rust zacht
Mijn oma met haar mooie glimlach
Het is net of ze toen wilde vertellen mijn lieve kind
Geloof dat je oma het zowel goed vind
Mijn strijd is gestreden lieve meid
Het is genoeg zo het is mijn tijd
Elke dag weer dezelfde pijn
Dat is heus niet zo fijn
Telkens als ik naar haar foto kijk
Weet ik ze had gelijk
Het leven voor haar was zo niet meer te verdragen
Om nog langer te blijven dat mocht ik van haar niet vragen
Daarom zei ik oma met die lieve lach
Ga nu maar en rust zacht
Reacties op dit gedicht
| Nadine: | Dinsdag, juni 26, 2001 22:17 |
| Deze is ook al heel erg mooi. En eerlijk gezegd moet ik er wel even een traantje om laten net als bij je andere gedicht. liefs, Nadia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ria Walraven | 
|
|
| Gecontroleerd door: Wim | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||