Het huisje.
Niets van dat
Alles
Is wat haar deert
Met de rug naar de wereld
Gekeerd
Of denk je echt
te weten
wie ze is
Zonder woorden wil ze
zeggen
haar eeuwig te willen
neerleggen
Want soms
werken verdovingen
Uit
En wil ze niet
dat de angst haar opsluit
verstikkend
zoekt ze dan
hoe ze gevoel
uitschakelen kan
de dood is daarbij TE
definitief
maar door een bril als
negatief
hopend die pijn te
villen
neemt ze gedachteloos enkele
pillen
gebeurtenissen rond haar heen
verbrijzelen dat hart van steen
andermans emoties kruipen in haar lichaam
elke dag weer voelt ze zich eenzaam
muziek in haar oren
moeten doen vergeten
wat naast haar gebeurt
en tergt haar geweten
Veilig is haar
huisje
Daar waar het buiten
vriest
Overleven zal ze
niet
Als ze de buitendeur
verkiest...
Alles
Is wat haar deert
Met de rug naar de wereld
Gekeerd
Of denk je echt
te weten
wie ze is
Zonder woorden wil ze
zeggen
haar eeuwig te willen
neerleggen
Want soms
werken verdovingen
Uit
En wil ze niet
dat de angst haar opsluit
verstikkend
zoekt ze dan
hoe ze gevoel
uitschakelen kan
de dood is daarbij TE
definitief
maar door een bril als
negatief
hopend die pijn te
villen
neemt ze gedachteloos enkele
pillen
gebeurtenissen rond haar heen
verbrijzelen dat hart van steen
andermans emoties kruipen in haar lichaam
elke dag weer voelt ze zich eenzaam
muziek in haar oren
moeten doen vergeten
wat naast haar gebeurt
en tergt haar geweten
Veilig is haar
huisje
Daar waar het buiten
vriest
Overleven zal ze
niet
Als ze de buitendeur
verkiest...
Reacties op dit gedicht
| Elenore De Groote: | Maandag, december 21, 2009 03:01 |
| Prachtig geschreven, hoe de depressie plaatsvindt, het eeuwig willen neerleggen, de buitenwereld, de pijn. Liefs, Elenore xxx | |
| Hans Winter: | Maandag, oktober 19, 2009 20:58 |
| alleen het holletje van een even welgekomen open gaande hand zou warmer dan een veilig eigen huisje mogen wezen, bekleed om vastgehouden zelfs de koude van buiten met een beetje zachter binnenkant samen anders aan te gaan. hans |
|
| Longo Ornella: | Maandag, oktober 19, 2009 19:02 |
| Zo rakend dit, het is net of dit mijn woorden kunnen zijn. Heel herkenbaar lieve jij!!! Alleen, jij blijft die vorm van dichten hebben die mijn handen niet kunnen neerpennen. Lieve meid, deze gevoelens zullen echt wel beteren, maar probeer niet aan het opsluiten en vluchten te gewennen, anders kom je daar waar ik ook zit, alles zwart en wit, verlangend naar grijs en kleur, maar dat vindt je enkel achter die deur en het komt niet zomaar aanbellen, mr eigenlijk moet ik je dit nt meer vertellen. 3 | |
| mucho: | Maandag, oktober 19, 2009 18:00 |
| nou, lekker binnen blijven dan!:) | |
Over dit gedicht
| Auteur: My Life | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 19 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||