Onuitgesproken ik mis je zo!
papa als ik nu kon zeggen
ik omhels je
let er verder maar niet op
je zou eerst vreemd maar even later
toch verwonderd naar mij kijken
een scheve blik waarin het kind
dat ik altijd in jou heb gekend
zich steels zou kunnen vinden
ik kan het niet je bent er niet
de dood liep eerst een eindje met je op
en greep je onverbiddelijk bij de keel
papa als ik nu kon zeggen
maar het is niet zo
zo zal het nooit meer gaan
zo goed en zo kwaad als het je ademnood toeliet
zou je misschien op mij af vliegen
mij warmen met jou tranen
en je schorre stem "mijn meisje"
mij troosten als geen ander het ooit kan
Lieve pap ik mis je zo
Reacties op dit gedicht
| Anneke van Dijk-Ploeg: | Dinsdag, oktober 20, 2009 21:55 |
| mijn vader zou vandaag 100 jaar zijn, maar is helaas met 57 overleden, dus ik begrijp je helemaal... liefs, namaste, anneke |
|
| flores: | Dinsdag, oktober 20, 2009 18:33 |
Tuurlijk mis je hem! Dat mag best. Maar sommige dagen zijn net iets, ehm...kutter, zeg maar. liefs |
|
| goldenchild: | Dinsdag, oktober 20, 2009 18:21 |
| ik heb ook geen vader meer dus weet wat je voelt sterkte liefs eddie | |
| Fairouz: | Dinsdag, oktober 20, 2009 15:02 |
| Ik mis de mijne ook . soms zie ik zomaar iemand die uit de verte op hem lijkt. zijn spontane lach . Zijn liefde voor zijn familie. Wat een zegen denk ik dan ! Fairouz | |
| The Cool.: | Dinsdag, oktober 20, 2009 14:34 |
| Ja rian, dat hoortbij het leven ik mis de mijn eleke dag maar in het hart is beter als niets |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||