En daar zit ik dan weer, nog steeds hopend dat de bel gaat en hij voor de deur staat. Waarom heeft hij me verlaten? Hij weet toch hoeveel hij voor me betekent. We hebben het zo leuk gehad samen, deze zomer. We spraken veel af en hadden het super gezellig. Ik dacht dat er iets was tussen ons, dat we iets speciaals hadden. Maar kennelijk was het niets minder dan een spelletje voor jou. Alles wat je deed komt nu over als een spel. Ook al twijfel ik telkens weer wanneer ik eraan terug denk. Hoe kon ik zo stom zijn om jou te vertrouwen, om jou lief te hebben. Waarom ben ik voor je gevallen? Ik kan er niks meer aan veranderen, het is nu eenmaal zo. Ik moet onder ogen zien dat je weg bent. Dat je niet meer naar me terug komt. Maar waarom heb je niks gezegd? Waarom ben je gewoon gegaan? Ik leef in twijfel, hopend dat je terugkomt. Terwijl ik diep van binnen weet dat dat niet gaat gebeuren. Waarom huil ik om je, je bent niks meer dan een vuile player. Je zei dat je iets om me gaf en dat je van me hield. En ik trapte er ook nog in ook. Ik kan er niet meer tegen, verlos me uit mijn lijden. Het doet teveel pijn. Ik huil mezelf elke avond in slaap. Waarom doe je dit met me? Kon je me niet gewoon zeggen dat je klaar met me was? In plaats van niks meer te laten weten. Elke keer als de telefoon gaat hoop ik dat jij het bent. Maar nee, je bent het niet. Ik heb teveel valse hoop die ik niet kwijt raak. Ik wil je terug, ik mis je. Blijkbaar heb jij dat niet in de gaten want telkens als ik je zie kijk je me aan. Je kijkt me aan met je lieve ogen en ik zie je mooie glimlach. Dan denk ik weer waarom heb ik je überhaupt laten gaan? En dan komt de realiteit naar boven en weet ik weer dat jij mij achter liet. Je liet me in de kou staan. Telkens wanneer ik je zie denk ik aan die avonden die we samen doorbrachten. Ik kan niet stoppen met denken aan die ene speciale avond. Voor jou was het waarschijnlijk niet zo heel speciaal maar voor mij was het het beste dat me tot nu toe was overkomen. De woorden je bent toch van mij blijven door mijn hoofd spoken. En die kus al helemaal, ik krijg het niet meer uit mijn hoofd. Je zit vast in mijn hoofd. Mijn hoofd weet dat het beter is om je te laten gaan maar mijn hart wil niet. Ik wil niet, ik wil je zo graag terug. Maar volgens mij ben jij al lang over mij heen terwijl ik elke avond om je zit te huilen. Ik weet dat je mij niet waard bent, dat ik veel beter kan krijgen. En toch, wil ik jou. Andere snappen niet hoe ik me voel. Ik vind je meer dan leuk, ik vind je geweldig. Ik wil mijn leven met je delen. Zo speciaal ben je voor me. Maar zo speciaal ben ik blijkbaar niet voor jou want je hebt me zo makkelijk aan de kant gezet. Alsof ik niks voor je betekende, alsof alles tussen ons niks betekende. Je vrienden accepteerden me en jij liet heel duidelijk merken dat ik van jou was. Maar waarom is het nu dan over? Was het gewoon nep, deed je alsof? Het gevoel dat ik kreeg toen ik in je armen lag terwijl we naar de sterren keken en je me zoende vergeet ik nooit meer. Ik kan je niet vergeten, je bent me te veel waard. Waarom snap je dat niet en als ik het je zou vertellen dan zou ik alleen maar voor schut staan. Alleen maar omdat jij het niet zo voelde. Je deed alsof die kus heel normaal was terwijl ik nu nergens anders meer aan kan denken. Ik wil je haten omdat je me zo laat voelen, omdat je me in de steek liet. Maar op de een of andere manier lukt het me niet. Je bent gewoon te speciaal voor me. Ik kan mijn ogen gewoon niet droog houden wanneer ik aan je denk. Je moest me gewoon in de steek laten. Was het met mij anders dan met al die anderen dat je daarom vluchtte of was je gewoon aan je vrienden laten zien dat je wel een meisje kan krijgen als je het wil. Kan je me niet gewoon vertellen dat je klaar met me bent in plaats van dat je me laat vallen. Ik weet niet waar ik aan toe ben, dalijk sta je aan de deur en zeg je dat je nog steeds van me houdt. Of ben je straks al weer met een ander bezig. Kan je niet gewoon mijn hart voor de laatste keer definitief breken want dit trek ik niet. Al die pijn veroorzaakt door jou terwijl ik niet eens weet waar ik aan toe ben. Verlos me hier maar uit, zeg me wat je wilt, breek mijn hart maar. Dan weet ik waar ik aan toe ben. Geef antwoord op mijn vraag, was het echt of was het een spel? Huilen doe ik toch wel, ik wil het gewoon weten. Mijn vrienden vinden je een lul terwijl ik alleen maar aan je kan denken. Waarschijnlijk ben ik de laatste die erachter komt als je een ander hebt. Ik weet dat ik je moet haten maar ik kan het niet. Verlos me nu maar uit mijn lijden ik trek het nu echt niet meer..