morgen
een vogel zingt zijn slotlied,
de grijze hemel vol verdriet.
regendruppels zingen hun melodie,
de dag der melancholie.
bomen huilen,
bloemen schuilen.
tranen op mijn gelaat,
tot de zon het grijze verjaagt.
ik aanschouw dit wonderlijk spel,
ach,ik huil morgen wel.
de grijze hemel vol verdriet.
regendruppels zingen hun melodie,
de dag der melancholie.
bomen huilen,
bloemen schuilen.
tranen op mijn gelaat,
tot de zon het grijze verjaagt.
ik aanschouw dit wonderlijk spel,
ach,ik huil morgen wel.
Reacties op dit gedicht
| Thecool: | Donderdag, april 18, 2002 22:39 |
| das wel een heel nat gedicht ik veeg uw tranen al vast van uw gezicht ga maar eens staan in het volle licht Harold (::) |
|
| waterval: | Donderdag, april 18, 2002 01:33 |
| de mooie dingen zijn soms ook een troost,...geniet er van...... | |
| christina: | Donderdag, april 18, 2002 01:22 |
| Voorloppig toch genoeg gehuild he gelijk heb je hoor Morgen weer een dag Liefs Christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 april 2002 | ||
| Thema's: | ||