't Is zover
't Is zover
Het wordt donker.
Ik vrees de avond en
verafschuw de nacht.
Je ademt heel zwak nog,
ik ben bang voor het afscheid.
Mijn handen, zij zoeken de jouwe;
ik vind ze en bemerk de kilheid,
alsof het einde al in zicht is.
Ik wanhoop, stik bijna in verdriet.
Hoe moet het nu verder ?
Mijn hart schreeuwt:"Ik kan je niet missen,
blijf hier, dicht bij me.
De tranen vallen drupsgewijs.
Nog niet, mijn God, nog niet !
Je was zo onrustig, nu lig je stil
Je ademhaling zegt me:"Nog even:"
Dan is het onvermijdelijke daar.
Mèt haar vervliegt ook mijn leven.
Het wordt donker.
Ik vrees de avond en
verafschuw de nacht.
Je ademt heel zwak nog,
ik ben bang voor het afscheid.
Mijn handen, zij zoeken de jouwe;
ik vind ze en bemerk de kilheid,
alsof het einde al in zicht is.
Ik wanhoop, stik bijna in verdriet.
Hoe moet het nu verder ?
Mijn hart schreeuwt:"Ik kan je niet missen,
blijf hier, dicht bij me.
De tranen vallen drupsgewijs.
Nog niet, mijn God, nog niet !
Je was zo onrustig, nu lig je stil
Je ademhaling zegt me:"Nog even:"
Dan is het onvermijdelijke daar.
Mèt haar vervliegt ook mijn leven.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Herman Blanto | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 21 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||