Vertrouwen
Ik weet nog goed een gedicht die jij had geschreven
Die me altijd is bijgebleven
En nu valt mij in
Het gedicht had een goed begin

Ik wil nu ook een gedicht maken
wat vertellen en reageren op je toenmalige uitspraken
Over een aantal dingen had je wel gelijk
Als ik nu terugkijk

Een kamer met een veel te hoge huur, klopte ook nog
Hoe wist je dat toch?

maar mijn verhaal heeft wel een ander einde
Ik die Niet ‘alleen en eenzaam oud’ zal wegkwijnen
Want jij hebt mij het goede voorbeeld gegeven
‘Alleen’ kunnen mensen ook leven
Maar lang heb ik wat jij zei,wel geloofd
En zat het in mijn achterhoofd
jij kon je eigen dochter niet vertrouwen
Dat ze iets van haar leven kon opbouwen

En in plaats van goede hoop en steun
gaf jij mij een slecht gevoel
mijn zelfvertrouwen kreeg een goede dreun
Was dat destijds je doel?

ik wil echter wel het leven delen met iemand
Met iemand die bijzondere band
Huisje, boompje, beestje word het ook omschreven
Dat wil ik ook kunnen voelen en beleven

De last van het verleden
Ligt nog steeds loodzwaar op mijn rug
Niet kijken naar toekomst en het heden
Bijna elke dag denk ik aan ‘the past’ terug

Stop met zeuren over vroeger, schreef jij mij
Maar bij ‘vroeger’ hoort ook JIJ
Jij schreef “Niet omkijken, dan val ik op mijn gezicht”
Mij dit op deze manier zeggen, vond jij je ‘vadersplicht’

Het was jouw manier van proberen
zodat het niet verder zou escaleren
Alleen werkte het dat averechts toen
Ik moest het zelf inzien en doen

Nu ben ik eindelijk niet meer bang
Het duurde alleen wel lang
‘But I finally so the light’
‘Everything is gonna be allright’