Deur op slot
Deur op slot,
Niemand kan meer in men kamer.
De muziek hard zodat ik alles om me heen vergeet.
Ik wil voor alles weg rennen,
En er niet meer aandenken
Alles vergeten en opnieuw beginnen.
Maar dat wil niet.
zodra de muziek stil valt,
Zie ik alles weer voor me.
wat kan ik nu nog doen ?
alles doet pijn en maakt diepe wonden,
waar je altijd het litteken van blijft zien.
Niemand kan meer in men kamer.
De muziek hard zodat ik alles om me heen vergeet.
Ik wil voor alles weg rennen,
En er niet meer aandenken
Alles vergeten en opnieuw beginnen.
Maar dat wil niet.
zodra de muziek stil valt,
Zie ik alles weer voor me.
wat kan ik nu nog doen ?
alles doet pijn en maakt diepe wonden,
waar je altijd het litteken van blijft zien.
Reacties op dit gedicht
| little fly: | Donderdag, oktober 22, 2009 21:26 |
| Hallo Little Flower. Er zijn mensen die je leven heel hard maken! Er zijn ook mensen die naar je luisteren. Ik begrijp denk ik een heel groot deel van je gedicht. Littekens blijf je zien.. maak er niet te veel.. wees sterk en doe af en toe die deur een beetje open, zodat er wat vrisse lucht naar binnen kan.. Mooi geschreven hoor! Respect! Liefs, Linda |
|
| _Lieverdje_: | Donderdag, oktober 22, 2009 19:35 |
| erover praten of het van je afschrijven helpt misschien ook fijne avond liefs |
|
| The Cool.: | Donderdag, oktober 22, 2009 18:58 |
| kleine bloem als je te veel blaadjes plukt blijft er niets over ;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Little Flower | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 22 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||