bang van de eenzaamheid
bang van de eenzaamheid
stilletjes komt de avond binnen
yzig koud voelt de avond aan
niemand om me heen
weer elke dag alleen
in bed niemand die me knuffeld
geen warm woordje
geen genegenheid
stilletje domel ik weg
met tranen in men ogen
mensen zijn we voor dit nu geboren
stilletjes komt de avond binnen
yzig koud voelt de avond aan
niemand om me heen
weer elke dag alleen
in bed niemand die me knuffeld
geen warm woordje
geen genegenheid
stilletje domel ik weg
met tranen in men ogen
mensen zijn we voor dit nu geboren
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127 : | Zaterdag, oktober 24, 2009 09:51 |
| sterk overdenkend schrijven, stel mezelf ook vaak die vraag | |
| M-Rose: | Vrijdag, oktober 23, 2009 21:59 |
| ach hoe trieste Marc zal wel een reden hebben k wens een mooie avond aan jou toe |
|
| CBR: | Vrijdag, oktober 23, 2009 21:56 |
| We zijn geboren om ons eigen leven te lijden, daar ga ik van uit. Sterkte Maantje;) liefs Vanessa(je kent me nog wel van op de meeting?) liefs cbr |
|
| jantje maan: | Vrijdag, oktober 23, 2009 21:48 |
| thanks rose , maar ben men hoop verloren liefs marc xxx |
|
| M-Rose: | Vrijdag, oktober 23, 2009 21:46 |
| troost je Jantje nog niet alles is verloren morgennacht wordt volle maan geboren |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jantje maan | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||