straks
als de merel stopt met fluiten
droom ik een kaars voor het raam
als je voorbij loopt, klop dan aan en
kus me, kus me zacht
als de zon plaats ruimt voor de maan
en alle schemerlichten branden
ik me door jou laat omarmen
streel me dan, streel me zacht
als de uil roept in het duister van de nacht
het rijk der nachtdieren ontwaakt
sla ik de dekens voor ons open
neem me dan, neem me zacht
Reacties op dit gedicht
| Dood_voor_Jou: | Maandag, oktober 26, 2009 17:41 |
| zeer mooi gedicht =) x groetjes |
|
| silvia b: | Zaterdag, oktober 24, 2009 10:36 |
| hallo Stip en Switi Lobi : dank voor jullie lieve reactie ! groetjes | |
| Stip: | Vrijdag, oktober 23, 2009 22:45 |
| Prachtig! stipje |
|
| switi lobi: | Vrijdag, oktober 23, 2009 21:42 |
| Silvia, wat een geweldig fijn gedichtje! :) Liefs en welkom hier (?) switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: silvia b | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||