Hij heeft het voor het zeggen
Hij heeft het voor het zeggen
eigen armstoel met het plat
gezeten gore kussen, tot op
de boden toe versleten leren
zitting, wacht hem te ontvangen
hij perst zich tussen de tafel en
de zetel, zuchtend bijna door zijn
knieën, gaat hij verder in hèhè, we
moeten toch eens gaan behangen
opgestoken stinksigaar geurt als
gegierde grond, als zij er kuchend
iets van zegt, snauwt hij vanuit
de spiegel, hou jij nou ‘us je mond
Reacties op dit gedicht
| Huting: | Donderdag, april 18, 2002 22:52 |
| Heerlijke nostalgie... Liefs, Doortje |
|
| PeterdB: | Donderdag, april 18, 2002 22:44 |
| mooie sfeertekening Laurens (zoals gewoonlijk bij jou) | |
| Lieverdje: | Donderdag, april 18, 2002 22:40 |
| wel, dan behang jij toch ff voor je oma die stinksigaar van je opa, dan heeft ze geen last meer ;-) Lieverdje xxx |
|
| Hanneke Eirinn: | Donderdag, april 18, 2002 14:06 |
| oude mensen en de dingen die voorbij gaan ;) | |
| lejaeghere rudi: | Donderdag, april 18, 2002 12:45 |
| Mooi. Groetjes. Rudi. | |
| waterval: | Donderdag, april 18, 2002 12:32 |
| ik zie het zo voor me..... :-)) | |
| christina: | Donderdag, april 18, 2002 12:15 |
| :)Met een glimlach gelezen zo echt Liefs Christa |
|
| Thecool: | Donderdag, april 18, 2002 12:07 |
| mn opa mn opa mn opa har (::) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 april 2002 | ||
| Thema's: | ||