En toen was ik er niet meer...
tranen die me omringen
bloed overal.
leegte om me heen.
een gat waarin ik val
eenzaam en depressief.
weer alleen gelaten.
weggedoken in een hoek.
wil ik nooit meer praten.
walgend van mijn spiegelbeeld.
gevallen een laatste keer.
een lange laatste zucht
en toen was ik er niet meer...
bloed overal.
leegte om me heen.
een gat waarin ik val
eenzaam en depressief.
weer alleen gelaten.
weggedoken in een hoek.
wil ik nooit meer praten.
walgend van mijn spiegelbeeld.
gevallen een laatste keer.
een lange laatste zucht
en toen was ik er niet meer...
Reacties op dit gedicht
| isolina: | Dinsdag, oktober 27, 2009 15:34 |
| opstaan en door vechten he , je kunt eruit komen . ga hulp zoeken . knuff maria | |
| ninodepino: | Dinsdag, oktober 27, 2009 15:24 |
| vreselijk, krabbel maar weer gauw op en weet dat je een mooie toekomst wacht:) grtjs, |
|
| Am92: | Dinsdag, oktober 27, 2009 15:05 |
| Dankjewel 3 | |
| kerima ellouise: | Dinsdag, oktober 27, 2009 15:04 |
| soms ontstijgen de beelden van die laatste zucht...hou van jezelf... liefs kerima ellouise |
|
| Fairouz: | Dinsdag, oktober 27, 2009 14:49 |
| Wat verdrietig om te lezen. heb je jezelf gesneden ? Ik hoop dat als je al geen hulp hebt dat je het snel zoekt want het leven is te waardevol. Ik wens je wijsheid en sterkte, Fairouz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Am92 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Christa | ||
| Gepubliceerd op: 27 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||