weg
De gewaagdheid op straat gegooid stinkt het nu naar
gelopen herinneringen
die niet weder opdagen ook al zou de sneeuw zich pijnlijk dooien
Nu ingegraven in een bed vol warmte om een verdwaaldheid te voorkomen
het alles eruit moeten gooien omdat het niet klopt
het doet pijn
de ontzettendheid waarmee het je niets lijkt te raken
en het mij als een bom plundert
geef die liefde terug, je zuigt me leeg
aan voldoening gaat het zwijgen
wanneer praat ik weer?
gelopen herinneringen
die niet weder opdagen ook al zou de sneeuw zich pijnlijk dooien
Nu ingegraven in een bed vol warmte om een verdwaaldheid te voorkomen
het alles eruit moeten gooien omdat het niet klopt
het doet pijn
de ontzettendheid waarmee het je niets lijkt te raken
en het mij als een bom plundert
geef die liefde terug, je zuigt me leeg
aan voldoening gaat het zwijgen
wanneer praat ik weer?
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Milot | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 27 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||