Afscheid van collega's
Afscheid nemen is
als doodgaan...
Nooit meer een knuffel.
Nooit meer iemand
die plaagt.
Nooit meer iemand
die zich afvraagt
hoe het met me is?
Al het moois gaat zo snel voorbij
het blijft me bij.
Weeral banden breken.
Weer opnieuw beginnen;
alsof het beminnen
zinloos is.
Heel diep vanbinnen
zitten er barstjes.
Het doet zo'n pijn.
In mijn gedachten zullen
jullie altijd bij me zijn.
als doodgaan...
Nooit meer een knuffel.
Nooit meer iemand
die plaagt.
Nooit meer iemand
die zich afvraagt
hoe het met me is?
Al het moois gaat zo snel voorbij
het blijft me bij.
Weeral banden breken.
Weer opnieuw beginnen;
alsof het beminnen
zinloos is.
Heel diep vanbinnen
zitten er barstjes.
Het doet zo'n pijn.
In mijn gedachten zullen
jullie altijd bij me zijn.
Reacties op dit gedicht
| Hieronymus: | Vrijdag, oktober 30, 2009 20:47 |
| Jetse, tijd om andere dingen te gaan doen!! Ik ben ook op permanente betaalde vakantie (op pensioen dus)maar, geheimpje weten? nu en dan mis ik mijn collega''s ook nog hoor. Ronny |
|
| johandedichter: | Vrijdag, oktober 30, 2009 20:35 |
| marco borsato zong het al in een liedje afscheid nemen bestaat niet in welke vorm dan ook gr johan |
|
| Arlya: | Vrijdag, oktober 30, 2009 19:23 |
| Lief geschreven. Ja, afscheid is altijd pijnlijk. Maar als je met tegenzin weggaat, heb je mooie herinneringen om te behouden! Sterkte en liefs. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Zana | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||