zielosophie (flard 2)

zielosophie

al is de grond nog zo bar ruwwoest en ongerept of vol met afval stenen van onafgemaakte paden mogelijk van passanten de vormen worden afgetast als loopgraven van bestaan blootsvoets desnoods zielosopheert het dan toch wederom in willen leren adem in adem met het naakte zelf versmolten met een zucht in het verruimen en ja, de blauwe plekken doen wel zeer omdat de valkuilrand zo ongelofelijk menselijk is maar nimmer zal er schaamte zijn omdat de kracht

naakt in alle kwetsbaarheid

Geschreven door

maria

Reacties op dit gedicht

maria vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Jacky Van den Berghe:	Zondag, november 01, 2009 03:33
Prima gedicht! Liefs, Jacky

ela:	Zaterdag, oktober 31, 2009 13:04
Indringend gedicht. ela

hiljaa:	Zaterdag, oktober 31, 2009 09:53
wat een mooike weer knufleifs--hiljaa--

Anneke Bakker:	Zaterdag, oktober 31, 2009 09:39
Heel mooi Maria, lees graag jouw zielosophische gedichten. Lieve groet en mooi weekend, Anneke

switi lobi:	Zaterdag, oktober 31, 2009 09:34
Hele mooie zielosophie, in heel haar kracht en kwetsbaarheid.. en een dikke kus er bovenop! Liefs, switi lobi

Over dit gedicht

Auteur: maria
Gecontroleerd door: maria
Gepubliceerd op: 31 oktober 2009
Thema's: [Leven] [Esoterie]