Dit keer geen gedicht,maar puur gevoel..
Wat moet ik toch doen? Ik weet het echt niet meer. Het lijkt wel of het allemaal erger word,of het niet ophoudt. Wat is er toch met me aan de hand dat ik alleen maar aan jou kan denken? Dat ik telkens weer voor jou kies? Ik denk er over na,aan 1 stuk door en bedenk wat ik moet doen. Ik kan het verhelpen,proberen er iets aan te doen. Of gewoon keihard huilen,zonder ooit meer te stoppen,helemaal kapot gaan van verdriet en van de pijn. Maar moet ik zover gaan? Ben je dat dan allemaal waard? Nee,je bent mij heel veel waard dat is wel duidelijk,maar mijn leven ga ik niet voor je verkloten en opgeven. Ik word weer gewoon de vrolijke meid,daar zal ik voor knokken. En wat voor rol jij in mijn leven gaat spelen,ik zie het allemaal wel. Uiteindelijk zal ik mijn weg vinden en ook gelukkig worden,zoals iedereen om mij heen.
xx