het breekbare woord
daar is een venster in de nacht
met donkere slapende schaduwen
bruin als vogels waarvan de lijven
afsteken tegen de hemel
ik schrijf met geduld
mijn geloof in een eeuwigheid
traagheid komt vanuit stilte
vanuit een – onzichtbare – vrijheid
die deze wereld onbekend is
een eiland van voelende gedachten
me dwingend tijd te begrenzen
ruimte te geven tot ik taal
in de woestenij vind
een breekbaar woord
als splinterdun houtje
dat zijdelings knispert
half vuur half verlatenheid.
sunset 01-11-2009
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Maandag, november 02, 2009 02:28 |
| Een rond-af gedicht zoals jij het alleen kan, Ingo! Warme groet, Jacky |
|
| nana: | Zondag, november 01, 2009 22:54 |
| zeer invoelend.. respect! |
|
| arie: | Zondag, november 01, 2009 13:51 |
| de laatste strofe raakt zo intens diep, stemt me droef liefs, arie |
|
| Big Lady: | Zondag, november 01, 2009 12:46 |
| Heel erg mooi geschreven knuffels |
|
| hiljaa: | Zondag, november 01, 2009 09:24 |
| een taal die alleen jij zo sterk kan verwoorden knufleifs--hiljaa-- |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, november 01, 2009 09:22 |
| zo mooi geschreven een lust om te lezen gr.janny |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2009 | ||
| Thema's: | ||