De ogen sluiten
...
We keken, we zwegen
en in de verte
zagen wij
niets
meer dan
de horizon van
ons eigen denken
We zwegen, dieper
sloten onafhankelijk
van elkaar
ieders ogen
en wisten wij
ja, deze vriendschap
is voorbij
F.
We keken, we zwegen
en in de verte
zagen wij
niets
meer dan
de horizon van
ons eigen denken
We zwegen, dieper
sloten onafhankelijk
van elkaar
ieders ogen
en wisten wij
ja, deze vriendschap
is voorbij
F.
Reacties op dit gedicht
| Omni Allumini: | Dinsdag, november 03, 2009 20:20 |
| behalve ingeborg: die kan ik niet aan.. dat maakt het wel zo boeiend trouwens!! | |
| Omni Allumini: | Dinsdag, november 03, 2009 20:20 |
| :) ja: ik verklaar het ook steeds dood.. goddomme: wat ben ik toch weer zwak (hmmhaha) ik terg mijn vrinden graag tot het uiterste (of ik verveel me STIERLIJK: kan ook heur) kusje. | |
| Fortune: | Dinsdag, november 03, 2009 20:15 |
| De horizon is zo breed, voor je het weet ben je elkaar kwijt.. zo rot! Liefs, |
|
| red one: | Maandag, november 02, 2009 14:19 |
| soms gaat dat zo ja.. als de één de ander voorbijgroeit ofzo :( Groet red |
|
| 88: | Maandag, november 02, 2009 10:30 |
| dat kan zomaar gebeuren he? goed verwoord.. groetje 88 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 02 november 2009 | ||
| Thema's: | ||