Teken me op de kleren
nu ze de herfst weg poetst
een klein boeket van verdorde bladeren
op moeders stoel legt
Ze is een beetje anders
nu ze de tuin verkent
de takjes opzij schuift
waar het leven tussen was geprent
We zagen haar dikwijls
net als de kleren in de mand
even droeg ze de herfst
toen het vergeten een seizoen bleek te zijn
Auteur: wijnand. | ![]() ![]() ![]() |
|
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 05 november 2009 | ||
Thema's: |