overleven overgeven , waar ben ik g
Mijn hoofd op hol geslagen.
Pijn en bloed overal.
de rugzak niet meer te dragen.
het spiegelbeeld elke dag.
altijd maar de gedachte,
dat ik er niet zijn mag.
mensen die me verlaten.
ik was machteloos niet kwaad.
maar wie had het in de gaten.
stemmen die over mij bepalen.
het ergste wat ik kan doen...
is ook hierin falen,
ik strek mijn armen naar je uit.
neem me mee van alle pijn.
nadat ik hier alles afsluit.
een zee zwart en diep
lig ik daar op de bodem.
waar waren ze, toen ik riep?
die mensen die zeiden om me te geven.
die niet eerlijk durfde te zijn.
omdat ik het niet zou overleven...
dat heeft me diep geraakt.
toen pas besefde ik.
ik heb alles kapot gemaakt
Pijn en bloed overal.
de rugzak niet meer te dragen.
het spiegelbeeld elke dag.
altijd maar de gedachte,
dat ik er niet zijn mag.
mensen die me verlaten.
ik was machteloos niet kwaad.
maar wie had het in de gaten.
stemmen die over mij bepalen.
het ergste wat ik kan doen...
is ook hierin falen,
ik strek mijn armen naar je uit.
neem me mee van alle pijn.
nadat ik hier alles afsluit.
een zee zwart en diep
lig ik daar op de bodem.
waar waren ze, toen ik riep?
die mensen die zeiden om me te geven.
die niet eerlijk durfde te zijn.
omdat ik het niet zou overleven...
dat heeft me diep geraakt.
toen pas besefde ik.
ik heb alles kapot gemaakt
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Am92 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 november 2009 | ||
| Thema's: | ||