mooie woorden
het is vreemd
na al die tijd
jouw stem te horen
die nochtans zwoer
nooit meer te zullen spreken
gespleten tong, gespleten geest
wankelend aan de afgrond
kan jij wel genezen
van die duivel die jou kwelde
jouw stem is niet veranderd
een lied van liefde en verdriet
met een vleugje onbegrip
je spreekt weer mooie woorden
in talen die mij doen trillen
niet van angst maar van verlangen
doch op zinsconstructies
mag men nooit kastelen bouwen
de schoonheid van jou mooie woorden
vervaagd al snel
achter de leugens
die zich verscholen
na al die tijd
jouw stem te horen
die nochtans zwoer
nooit meer te zullen spreken
gespleten tong, gespleten geest
wankelend aan de afgrond
kan jij wel genezen
van die duivel die jou kwelde
jouw stem is niet veranderd
een lied van liefde en verdriet
met een vleugje onbegrip
je spreekt weer mooie woorden
in talen die mij doen trillen
niet van angst maar van verlangen
doch op zinsconstructies
mag men nooit kastelen bouwen
de schoonheid van jou mooie woorden
vervaagd al snel
achter de leugens
die zich verscholen
Reacties op dit gedicht
| ploempje: | Donderdag, april 18, 2002 22:10 |
| ... mooi...ookal is de inhoud misschien niet altijd even positief... maar hoe ouderwets t ook klinkt... na regen komt zonneschijn... met liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dawson | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 april 2002 | ||
| Thema's: | ||