De dag 02 november 2009
Gulzig absorbeerde de grond het vocht ,
de cyclus kon herbeginnen.
Al raakte het nooit verzadigd,
te vers om verder te ontginnen.
Nochtans, nimmer faalde het plan.
Overal doorsijpelen
tranen de verscheurde aarde.
Vingers klauwden diep in rode klei.
Halsstarrig alles voor die meter,
mythische het gevecht tot handhaven.
Eeuwig domineert hier die vochtige geur,
in zege bevrijde aarde dempt mijn pas.
Ontelbaar gebeitelde familienamen,
één enkel rood gekleurde bloem
gedenkt een soldatengraf.
Weer november…