*~het leven ~*
Grijze bui,
aan de horizon,
het einde van het leven,
dat zo prachtig begon,
Vermoeiende weg,
komt geen landkaart aan te pas,
teveel zijwegen,
ik wou dat het anders was,
een kant met rozen en een met dorens bedekt,
de twee kanten van het leven,
pak geen verkeerde zijweg,
of je staat ten dode opgeschreven,
maar loop rustig naar dat gat,
kijk nog achterom, heel even,
en denk bij jezelf,
wat had ik toch een geweldig leven.
Reacties op dit gedicht
| Miracle: | Zondag, april 21, 2002 20:51 |
| hier word ik stil van.. echt mooi! |
|
| Marieke 14: | Zondag, april 21, 2002 12:16 |
| heel mooi...net als die van zinloosgeweld...pas op jezelf.. | |
| Hugo Serwy: | Vrijdag, april 19, 2002 22:29 |
| You 'll never walk alone... Groetjes en heel veel liefs, Hugo. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 april 2002 | ||
| Thema's: | ||