Oorlogskriebels.
De oude garde fluistert moeizaam,
tandenloos en hardhorig,
over het tijdloos slagveld.
Puin ruimen,
met volle gas vooruit.
Zonder remmen,
Zonder remmen,
naar welwaart,
naar nieuwe zeden.
Rooms vrolijk,
een valse fopspeen,
gedrenkt in bijtend gif.
Nu,alle dagen oorlog.
macht en onmacht.
Alles mag!
macht en onmacht.
Alles mag!
Alles kan!
Niemand mag het weten.
Niemand mag het weten.
Het verleden is weer dichtbij.
bokkie46
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, november 11, 2009 16:59 |
| mooi schrijven! | |
| M-Rose: | Woensdag, november 11, 2009 13:11 |
| door jou naturellement | |
| M-Rose: | Woensdag, november 11, 2009 13:10 |
| wie zal het zeggen maar één ding is zekerheid mooi is dit langzaam sterven in woord gebracht daar jou |
|
| windwhisper: | Woensdag, november 11, 2009 11:37 |
| ja en de kreet, van niets te weten, fluistert ook weer door het heelal knap schrijven, chapeau! lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bokkie46 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 november 2009 | ||
| Thema's: | ||