Vermoorde Onschuld
Daar sta je dan
als enige tussen de menigte
je lijf samengetrokken
van de pijn die jou leeft
je voeten bedekt met blaren
je ribben nog kwetsbaar
van de laatste aanval
In stilte gaan je ogen
schietend van links naar rechts
eeuwig op de vlucht
voor de angst
die hij heeft doen ontwaken
met beelden van de film
als jouw leven voorbij schietend
met als extra
wat kopietjes voor de mensen
die je lief hebben
Zelfs je tranen
hebben geen hoop meer
ze zijn gevallen
samen met het laagste beetje verstand
op zijn hand
waar jij nu leeft
kiezend
om niet meer te zijn
dan een marionet
in zijn theater.
als enige tussen de menigte
je lijf samengetrokken
van de pijn die jou leeft
je voeten bedekt met blaren
je ribben nog kwetsbaar
van de laatste aanval
In stilte gaan je ogen
schietend van links naar rechts
eeuwig op de vlucht
voor de angst
die hij heeft doen ontwaken
met beelden van de film
als jouw leven voorbij schietend
met als extra
wat kopietjes voor de mensen
die je lief hebben
Zelfs je tranen
hebben geen hoop meer
ze zijn gevallen
samen met het laagste beetje verstand
op zijn hand
waar jij nu leeft
kiezend
om niet meer te zijn
dan een marionet
in zijn theater.
Reacties op dit gedicht
| Emi4: | Zaterdag, november 14, 2009 15:54 |
| Heel sterk geschreven. Het raakt en dan is het goed! Leuk dat je er weer bent :D! | |
| Nummer 127 : | Zaterdag, november 14, 2009 15:36 |
| soms is het goed om je over te geven aan verdriet, op andere momenten niet... Bartz |
|
| Yellow: | Zaterdag, november 14, 2009 15:16 |
| heftig beeld zet je hier neer | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pomski | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2009 | ||
| Thema's: | ||