Vervagend
Schaduwen tussen bomen
fluisteren hun woorden
in akkoorden van zachte bries
groeien in mosstille geluiden
door zonlicht gestrekt
tot drempels over zanderige paden.
Sluipend door en over elkaar
geven elkander geen ruimte
vormen zacht licht van de dag
om tot nevelige schemer
tussen verduisterend eikenhout
tot nacht elk zicht ontneemt.
fluisteren hun woorden
in akkoorden van zachte bries
groeien in mosstille geluiden
door zonlicht gestrekt
tot drempels over zanderige paden.
Sluipend door en over elkaar
geven elkander geen ruimte
vormen zacht licht van de dag
om tot nevelige schemer
tussen verduisterend eikenhout
tot nacht elk zicht ontneemt.
Over dit gedicht
| Auteur: van der Scheer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2009 | ||
| Thema's: | ||