Het zijn weken,
en sinds kort al maanden,
Het is het weer,
dat zo snel is omgeslagen,
Stond ik eerst nog met een lach op,
waar nu nog zo weinig van over is,
het is enkel het zonnetje in de ochtend,
die ik nu zo erg mis,
De kille wind en een laag dikke wolken,
is het enigste wat nog overblijft,
de wind die gurend door alle spleten waait,
en de wolken die telkens het zonnetje verdrijft,
Het enige mooie aan dit weer,
is het thuiskomen van een lange dag,
op de bank ploffen met warme chocolade melk,
en dan verschijnt eindelijk, die glimlach,