oude vriend
ik had een vriend, een oude man
hij was niet meer zo goed bij weten
was altijd blij als ik daar kwam
mijn naam was hij nog niet vergeten
en die laatste kus vergeet IK niet
het was zo plots dat hij me achterliet
en ja, dat is een groot verdriet
in de zetel heel alleen
bang voor alles om me heen
zit ik, wazig te kijken door het raam van mijn huilende ogen
bang, dat niemand ze zal drogen
ik wacht, ik wacht op hem die lieve oude man
want het is alleen gij,
die mijn ramen kuisen kan
hij was niet meer zo goed bij weten
was altijd blij als ik daar kwam
mijn naam was hij nog niet vergeten
en die laatste kus vergeet IK niet
het was zo plots dat hij me achterliet
en ja, dat is een groot verdriet
in de zetel heel alleen
bang voor alles om me heen
zit ik, wazig te kijken door het raam van mijn huilende ogen
bang, dat niemand ze zal drogen
ik wacht, ik wacht op hem die lieve oude man
want het is alleen gij,
die mijn ramen kuisen kan
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: joke | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 april 2002 | ||
| Thema's: | ||