Ik zie het in zijn ogen,
Dit paard is té vaak bedrogen,
Keer op keer,
Steeds maar weer…

Zijn leven is allang opgehouden,
Hij is gestorven samen met zijn vertrouwen,
Zijn lichaam is hier nog wel, maar zijn ziel is verdwenen,
Steeds moet hij zijn lichaam aan een nieuwe ruiter ontlenen…

Hij is allang zijn ziel kwijt,
Hij is allang toe aan het einde van zijn tijd,
Zijn ogen zijn uitgeblust,
Hij zoekt de eeuwige echte rust…

Hij doet precies wat er wordt gevraagd,
Misschien als hij zich gedraagt,
Slaan ze hem niet meer,
Hij smeekt het ze: niet nog een keer…

Blauwe plekken en wonden over zijn hele lijf,
Zijn spieren angstig stijf,
De angst heeft hem overgenomen,
Ze hebben zijn dromen afgenomen…