Hoe bestaat het toch dat er typetjes zijn die zich overal mee willen bemoeien?
Die energie wegzuigen als zijnde bloedzuigers die zich vastklampen aan je huid, zich er stevig in vast zuigen om vervolgens niet meer los te laten voordat ze voldaan zijn, volgezogen doorgaans met de intentie de ander te ontkrachten.
"Maar kracht geeft macht",en de zuiger in kwestie vind nog wel een keer "De hond in de pot" bij het herhaaldelijk uit voeren van zijn doorzichtige kunststukje.
In control zijn;- stel je toch eens voor dat er iets niet binnen je macht zou liggen iets wat je niet kunt manipuleren, bezweren of sturen, ben je dan verloren? Is het zo erg een keer op je bek te gaan, weer op te moeten staan en hup jezelf weer motiveren om door te gaan?
Ik zou haast alle richtingaanwijzers weg willen halen, zodat er een beroep wordt gedaan op eigen kunnen en het zoeken naar een weg zonder controle.
Dat wordt zweten onder de oksels!
In het diepe springen, onbekende uitdagingen aangaan en zelfmotivatie, zelfmanagement.
Kijk eens wat vaker in de spiegel, voordat je je uitlaat over een ander!
Moeilijk he? Is de spiegel gebroken, wazig of beslagen?
Of was het simpelweg je spiegelbeeld met de bijbehorende (ik heb mezelf en de ander volledig onder controle kop)
Ik ving net een glimp op van mijn spiegelbeeld weerspiegelend in het raam en glimlach.
Een "laatmaarwaaiengevoel"maakt zich over mij meester.