zonder antwoord....
Ik dacht ik ga t weer eens een poging geven...
even mijn gevoelens van me af te schrijven
vertellen hoe t er uitziet nu in ons leven....
wat voor dingen er nu in mijn hoofd rond drijven......
Vaak denk ik; waar doe ik het nog voor.....
vaak veel tegenslag altijd maar moe en zo weinig positiefs...
maar gelukkig zorgt mijn gezin er dan voor
geven een knuffel of zeggen iets liefs.....
Juist nu de dagen korter zijn, de nachten o zo lang
ben ik somberder en ja ik geef het toe; ook vaker bang....
Komt dat dan echt alleen omdat de zon niet schijnt?
dat daardoor de warmte en het geluk verdwijnt?.....
Nee dat is het niet, dat weet ik zeker
maar waardoor voel ik me dan vaak zo eenzaam en zo onzeker....
Ik heb alles om gelukkig en dankbaar voor te zijn;
een huis, een fijn gezin.....waarom dan toch weer vaak die pijn
Kan het denk ik wel plaatsen en benoemen....
wil het ook niet langer meer verbloemen...
ik mis mijn allerliefste geliefden die er niet meer zijn!
Het leven is zo oneerlijk hierin, waarom moet dat toch zo zijn.....
De ouder ik wordt temeer ik me af begin te vragen
is het nu echt zo onmogelijk om ziekte uit ons leven te verjagen?
Dat we niet voor eeuwig kunnen leven dat kan ik nog inkomen
maar waarom toch met ziekte en pijn een leven ontnomen.....
Och ik houd maar op...kom hier toch nooit eens echt uit...
snap het niet, begrip het niet, het blijft maar malen in mijn hoofd....
Maar als ik dan straks mijn ogen voor eeuwig sluit.....
mag het dan zonder lijdensweg.....heel zachtjes mijn lichtje uitgedoofd?
Zojuist geschreven vanuit mijn hartje.....liefs, Ria
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Woensdag, november 18, 2009 20:23 |
| Dit heb je toch maar mooi van je af geschreven! Lieve groetjes, dicky |
|
| Rialist: | Woensdag, november 18, 2009 15:12 |
| dankjulliewel lieve 88, switi lobi en Ronny!! Ja ik ben een rijk mensje met ons gezin, maar toch voel ik ook de armoede van het verlies zo af en toe net even wat heftiger.... |
|
| 88: | Woensdag, november 18, 2009 12:48 |
| nou, ik zou dit gedicht goed bewaren, wanneer je het moeilijk hebt en zo mist wat er niet meer is, je houvast hebt aan de laatste 2 regels van strofe twee, dan weet je meteen weer dat je toch schatrijk bent.. liefs, 88 |
|
| switi lobi: | Woensdag, november 18, 2009 12:40 |
| ..kan helemaal in de reactie van Ronny meegaan: missen is altijddurend en in sommige periodes van het jaar pijnlijker. Sterkte! Liefs, switi lobi |
|
| Hieronymus: | Woensdag, november 18, 2009 11:18 |
| De zin van het leven is een eeuwige vraag Ria. Trek het je niet aan, iedereen heeft wel eens een dipje, daar kom je terug bovenop. Het gevoel van missen laat zich in deze donkere dagen meer gevoelen dan in de zomer. ook bij mij. Liefs Ronny |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rialist | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2009 | ||
| Thema's: | ||