Ik liep in het park met mijn hond
Iets wat ik dagelijks doe
Ging even zitten op een bankje
Want ik voelde me een beetje moe
Er kwam een kennis bij me zitten
Ik had hem een tijd niet meer gezien
In zijn ogen stonden tranen
Ik vroeg heb je pijn of verdriet misschien
hij zei ik kan maar niet begrijpen
hoe iemand toch zo ver kan gaan
die na een avond van flink stappen
een ander zo in elkaar kan slaan
mijn kind is geslagen en vertrapt
door zo’n zogenaamde held
hij lag op straat en is gestorven
door zinloos geweld
ik keek hem aan en wou iets zeggen
maar mijn stem gaf geen geluid
ik zag in gedachten een blonde jongen
die naar huis ging na een avondje uit
is voor een ander drank en agressie
dan het enige wat nog telt
hij verloor zijn kind en zijn alles
door zinloos geweld
| Peter van Tiel: | Woensdag, december 09, 2009 18:08 |
| Een drama voor die kennis van je, dat door jou hier op ontroerende wijze is verwoord. Met mij gaat het wel, nooit ziek geweest en nu dit. Gelukkig niet levensbedreigend maar ik moet wel 25 keer bestraald worden en daarna halen ze een tumor uit mijn darmen. Ik voel me goed dus we redden het wel. Bedankt voor je lieve woordjes onder mijn gedicht vandaag. Hopelijk gaat het goed met jou. Liefs en een knuffel van, Peter. |
|
| _Lieverdje_: | Donderdag, november 19, 2009 17:49 |
| stilmakend droef dit sterkte voor hen die dit moeten meemaken liefs |
|
| windwhisper: | Donderdag, november 19, 2009 12:40 |
| Ja zinloos geweld, wat ontzettend is het weer dat zoiets moest gebeuren, eigenlijk heeft geweld nooit zin Vreselijk lieve groet Cobie |
|
| Lion10cc: | Donderdag, november 19, 2009 11:49 |
| aangrijpend maar waar geweld zonder naam doet het meeste zeer ; onbegrip ; zelftwijfel het ligt nooit aan de geslagen jongen die geen ruzie wou spijtig genoeg is dit wel wat er van onze maatschappij geworden is mvg leon |
|
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 november 2009 | ||
| Thema's: | ||