Die plek
Niet meer
in het midden
van de nacht
nee niet meer.
Dat was
wat ik toen
zong, ja toen.
Maar klanken
Maar klanken
kunnen je brengen
naar een plek
waarvoor jezelf
niet gekozen
zou hebben.
En eenmaal
terug naar
dat moment
spiegelen
mijn ogen
weemoed.
20 november 2009
20 november 2009
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Vrijdag, november 20, 2009 22:19 |
| weemoed | |
| ninodepino: | Vrijdag, november 20, 2009 22:18 |
| de wemoed kun je ook een andere dynamiek in dit stukje geven het is zo eenduidig ik kan het schoon noemen maar je kunt meer |
|
| ninodepino: | Vrijdag, november 20, 2009 22:15 |
| ja dat is vette pech je kunt je gedachten/gevoelens ook zelf bepalen wist je dat? ik bedoel ze opnieuw leven inblazen dit klinkt zo treurig lijdzaam nou ja morgen denk ik er mss anders over grtjs, |
|
| switi lobi: | Vrijdag, november 20, 2009 21:37 |
| O.. mooi! Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mienke | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2009 | ||
| Thema's: | ||