daar ligt ze, op de grond,
als een gevallen engel.
het leven verloren, ze dwaalde rond,
en ze deed zich voor als een stoere bengel.
diep vanbinnen was ze al verloren,
diep vanbinnen zat die stekende pijn.
het leek wel of ze was verkoren,
om die jong overledene te zijn.
een stuk van m'n hart is bij haar te bloeden,
het mijne voelt zo leeg.
het valt niet meer te vergoeden,
net als die vechtpartij in die enge steeg.
een gevallen engel stijgt op als een ster,
ze licht op in de donkere nacht,
ze staat zo hoog, zó ver,
lieve meid, rust zacht.