Verloren
Een foto, is niets anders dan een eerste indruk van een persoon, De uitstraling, zo gewoon.
Dat was een klein begin van het beseffen van jouw bestaan
Zo onschuldig, daar doe je niks aan
Jouw lijf, het eerste wat mij overviel toen je vrolijk binnen kwam lopen
Vanaf dat moment sloegen mijn ogen letterlijk open
Jouw bruine haar, bruine ogen, gewoon maar een man
die mijn hart probeert te stelen, wat moet ik dan
Jouw kus, zo onschuldig en het gebeurde ineens
Ik ben de weg kwijt, zo opeens
Zijn naam klinkt als muziek in mijn oren
Ik ben verloren.
Dat was een klein begin van het beseffen van jouw bestaan
Zo onschuldig, daar doe je niks aan
Jouw lijf, het eerste wat mij overviel toen je vrolijk binnen kwam lopen
Vanaf dat moment sloegen mijn ogen letterlijk open
Jouw bruine haar, bruine ogen, gewoon maar een man
die mijn hart probeert te stelen, wat moet ik dan
Jouw kus, zo onschuldig en het gebeurde ineens
Ik ben de weg kwijt, zo opeens
Zijn naam klinkt als muziek in mijn oren
Ik ben verloren.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: _sweetness_ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2009 | ||
| Thema's: | ||