De tijd heelt wonden niet
De tijd heelt wonden niet
ookal hoopte ik dat zo erg
verdwijnen doen ze niet
confrontatie
verscheurd mezelf
ik kan niet blijven lachen
ik kan niet op mijn weg blijven
het ging nu net zo goed
altijd verder vechten
tegen de machtloze oneidigheid
de bodemloosheid
de onzekerheid
intens verlangen naar samenhorigheid
niet naar botheid
het blijft een strijd
ookal hoopte ik dat zo erg
verdwijnen doen ze niet
confrontatie
verscheurd mezelf
ik kan niet blijven lachen
ik kan niet op mijn weg blijven
het ging nu net zo goed
altijd verder vechten
tegen de machtloze oneidigheid
de bodemloosheid
de onzekerheid
intens verlangen naar samenhorigheid
niet naar botheid
het blijft een strijd
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Zondag, november 22, 2009 09:53 |
| Het heelt niet, zit ik nadenkend te knikken bij het lezen, maar dan toch kan het wel verzachten, het ligt ook wat aan hoe je in het leven staat of gaat staan Je gedicht hield me bezig, knap dat je dat met jouw woorden bereikte lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: rizie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 november 2009 | ||
| Thema's: | ||