Weet je nog die keer, ik in een uitklapbed?

Jij op de bank en opa in het grote bed.

We lieten opa daar helemaal alleen.

En wij bleven op tot de nacht verscheen.

Weet je nog wat ik toen dacht?

Mijn oma blijft bij mij slapen op de bank vannacht.

En dan pakte je er stiekem een zakje chips voor ons erbij.

En natuurlijk ook wat frisdrank voor ons allebei.

Genieten was dat, dolle pret.

Logeren bij oma in de flat.

Weet je nog die keer dat ik kappertje ging spelen?

Draaide de borstel in je haar, maar wat kon jou het schelen.

Uren bezig geweest met handen in het haar.

Was die borstel nou zo los, of uiteindelijk toch met de schaar?

Oma bleef er maar om lachen en vertelde het op elk feest.

En iedereen was vrolijk wanneer oma was geweest.

Genieten was dat, dolle pret.

Spelen met oma in de flat.

Weet je nog die keer dat we foto’s gingen kijken?

En wij samen onze handjes en voetjes gingen vergelijken.

Dat je tegen me zei: “Wanneer oma dood gaat, is deze foto voor jou?”

Een foto van jou mijn kind waar ik zielsveel van hou.

Maar ik toch altijd heel voorzichtig zei: “Dood? Dat duurt nog lang hoor”.

En oma altijd zei: “Ik wordt honderd, ik ga door”!

Maar een week later was jij niet meer bij mij.

Onze mooie uren, onze herinneringen, alles was voorbij.