Verloren waren zijn gedachten
Een voor een in donkere nachten
Rustig staarde hij voor zich uit
Leeg en verlaten, zonder geluid
Om niets leek hij nog te geven
Ruw behandeld door het leven
Eenzaam stond hij in de wind
Niemand, alleen, onbemind
Gedachten, vrolijk en blij
Een voor een, allen voorbij
De jongen der eenzaamheid
Alleen maar vergetelheid
Chaos kende hij niet meer
Het was rustig deze keer
Toen sloot hij zijn ogen
Elke gedachte vervlogen
Niets meer, alleen... hij