dromen
een elfje zwaaide me gedag
toen ik haar in het bos verdwijnen zag
een reus pakt me op zijn hand
en draagt me door heel het land
een nimf ruist langs me heen
en verdwijnt in het veen
ik zie ze stuk voor stuk
kan ze horen, voelen en ruiken
ik kan ze horen zwijgen
en ik kan gevend krijgen
ik geniet zo lang ik kan
helemaal in de ban
alles wat ik zie is waar
zelfs de waternimfen daar
alles verdwijnt, het is weggegaan
maar in mijn gedachten blijft het bestaan
elke morgen als ik opsta
en als ik weer mijn bed in ga
toen ik haar in het bos verdwijnen zag
een reus pakt me op zijn hand
en draagt me door heel het land
een nimf ruist langs me heen
en verdwijnt in het veen
ik zie ze stuk voor stuk
kan ze horen, voelen en ruiken
ik kan ze horen zwijgen
en ik kan gevend krijgen
ik geniet zo lang ik kan
helemaal in de ban
alles wat ik zie is waar
zelfs de waternimfen daar
alles verdwijnt, het is weggegaan
maar in mijn gedachten blijft het bestaan
elke morgen als ik opsta
en als ik weer mijn bed in ga
Reacties op dit gedicht
| Metal Erik: | Zaterdag, juni 15, 2002 13:17 |
| Mooi gedicht. Leuk om te lezen. Sommige dingen kunnen inderdaad in je gedachten voortleven... Kunstwerkje! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Friedel | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 april 2002 | ||
| Thema's: | ||